Rozwój małego kociego oseska

Pierwsze dni "snu zimowego" Szafirka :-).

"Mały” był chyba lekko zestresowany w pierwszym dniu, ponieważ w ogóle nie załatwiał się – w żaden ze sposobów. No a do tego ta presja – w końcu był moim prezentem urodzinowym ;).

Nazwałam go Szafirkiem z powodu koloru jego oczu - były właśnie takie niebieściutkie.

Szafirowe oczy.

Po jakimś czasie zaczęłam wprowadzać stały pokarm, przez co sytuacja się poprawiła – brzuszek nie był tak szybko pusty, a kociak zaczął przybierać na wadze i rosnąć i cieszyć każdego dnia.

Jego fenomen polegał na tym, że zaskarbiał sobie serca dosłownie wszystkich. I sam też do wszystkich lgnął – poza jedną osobą, którą pominę w mojej opowieści. Jednak osoba ta była „zła” i może kot to wyczuł.

Cieszył mnie każdy jego postęp w nauce radzenia sobie.

Szafirek to przyjazny i inteligentny kotek – chociaż na razie w głowie ma przede wszystkim zabawy, a nie mizianie. Najlepszą zabawą jest gryzienie rąk wszelkich osób, które są w zasięgu jego ząbków oraz nosa - głównie mojego. Przed lub po spaniu (śpimy razem). Co przyjemne ani trochę nie jest i staram się go tego oduczyć.

Nie drapie - ale tylko dlatego, że ma obcinane pazurki. Wcześniej wyglądałam, jak po starciu z krzakiem agrestu ;-).

Nie było jakichś większych problemów w podawaniu jedzenia, w tym, że czegoś nie lubił, szybko nauczył się korzystać z kuwety, a nawet… z papieru toaletowego :D.

Poczynania toaletowe.